Υπουργείο Περιβάλλοντος διαφοροποιείται ουσιαστικά ως προς το ποσοστό υγρασίας των τοξικών αποβλήτων της μεταλλουργίας χρυσού σε σχέση με την αντίστοιχη Προμελέτη του 1999. Η μέθοδος επεξεργασίας παραμένει η γνωστή από τα παλιά κυάνωση. Η θανάσιμη δόση Κυανιούχου Νατρίου εξακολουθεί να παραμένει η ίδια για τον άνθρωπο, και είναι 0,1 γραμμάριο περίπου. Η κυάνωση με τον ίδιο τρόπο που διαλύει τα ίχνη χρυσού από το αλεσμένο πέτρωμα, διαλύει ταυτόχρονα και όλα τα βαριά μέταλλα που υπάρχουν στον πέτρωμα όπως Αρσενικό, Μόλυβδο, Κάδμιο τα οποία είναι τοξικά για τον άνθρωπο, τους έμβιους οργανισμούς, τα ύδατα, γεγονός βέβαια που αποσιωπάται. Ότι δεν μας συμφέρει αποσιωπάται γιατί έτσι γίνεται το «Έργο χρυσού Περάματος» πιο ελκυστικό.
Το μόνο που έχει αλλάξει από το 1999 μέχρι σήμερα είναι η τιμή του χρυσού στα διεθνή χρηματιστήρια. Η τιμή του χρυσού έχει αυξηθεί 6 φορές σε αυτό το διάστημα, γεγονός από μόνο του προκλητικό, αλλά ικανό να μας εξηγήσει το λόγο που η καναδική εταιρεία με το ελληνικό όνομα επιθυμεί πάση δική μας θυσία [η θυσία σίγουρα δεν αφορά την εταιρεία] να αδειοδοτηθεί. Και όμως βάσει της Προμελέτης, 1 γραμμάριο χρυσού σε 1000 κιλά πετρώματος για την εταιρεία αποτελεί εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα! Καθώς η αδειοδότηση περνά και από την τοπική κοινωνία, από όλους εμάς δηλαδή, η εταιρεία στρέφεται προς τα εκεί που προσδοκά να βρει ευήκοα ώτα. Στρέφεται προς όσους οι συνειδήσεις δεν απαιτούν πολλά να καμφθούν, προς όσους η περιβαλλοντική βλάβη κοστίζει ελάχιστα, προς όσους έχουν κάποιο ρόλο θεσμικό ή μη. Όσοι παίρνουν απόφαση κεντρικά πρέπει να σεβαστούν τις επιλογές της τοπικής κοινωνίας.
Με όλες τις παραμέτρους της διαδικασίας εξόρυξης και επεξεργασίας να μένουν ίδιες, προκαλεί τουλάχιστον αίσθηση η αλλαγή τακτικής κάποιων μελών της κοινωνίας οι οποίες εκφράστηκαν την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στο Περιφερειακό Συμβούλιο ΑΜ-Θ. Τις πταίει?
Ο Επικεφαλής της «Οικολογία Αλληλεγγύη» κ. Θανάσης Μακρής ανέφερε ότι “αποστέλλοντας το φυλλάδιό τους, τα «Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε.», βοήθησαν να δούμε που λειτουργούν τα χρυσωρυχεία και αυτό είναι ο τρίτος κόσμος. Στην Κίνα και στην Τουρκία λειτουργούν τα χρυσωρυχεία τους”. Κατέληξε δε οτι “οι κίνδυνοι από την επένδυση όχι μόνο είναι ορατοί, αλλά “βροντοφωνάζουν”.
Θανάσης Μακρής / Οικολογία Αλληλεγγύη
Περιφερειακός Σύμβουλος της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης
22-11-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πρόσθεσε σχόλιο