Είναι η μόνη περίπτωση να αντέξει η μεσαία τάξη τη
λαίλαπα των μνημονίων. Η μερική διαγραφή των ιδιωτικών δανείων είναι εκ των ων ουκ άνευ για να επιβιώσει ο Έλληνας που δανείστηκε λελογισμένα αλλά φορολογείται αλόγιστα και χάνει άδικα τη δουλειά και το εισόδημά του.
Μια συντεταγμένη απομόχλευση των στεγαστικών δανείων με διαγραφή χρεών στη βάση βιωσιμότητας της ελληνικής οικογένειας θα μπορούσε να γίνει βασικός κοινωνικός και άμεσος πολιτικός στόχος. Εδώ πρέπει να φανούμε πραγματικά Αγανακτισμένοι. Δακρυγόνα στα γκισέ των τραπεζών είναι λίγο δύσκολο να χρησιμοποιήσουν την ώρα που θα πιέζουμε όλοι ταυτόχρονα.
Γιατί να γίνει θα μου πείτε; Γιατί οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά με τα δύο μνημόνια. Και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.
Το προηγούμενο είναι γνωστό από το 2008. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ισλανδία που προχώρησε σε «κούρεμα» των δανειακών υποχρεώσεων των νοικοκυριών σε ύψος ρεκόρ που ανέρχεται στο 16% του ΑΕΠ της χώρας. Δεν είμαστε ίδια περίπτωση αλλά δεν χρειάζεται να σταθούμε σε αυτό. Ο Βενιζέλος βγαίνει και μας μιλάει για τα 198 ευρώ των Εσθονών και ουδείς απαντά!
Παρόμοιο σχέδιο εξάλλου εφαρμόστηκε και στις ΗΠΑ όπου πριν από λίγες ημέρες η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι 49 από τις 50 Πολιτείες συμφώνησαν με τις πέντε μεγαλύτερες τράπεζες να διαγράψουν μέρος των οφειλών όσων έχουν στεγαστικά δάνεια.
Και προσοχή! η κυβέρνηση και οι τράπεζες θα πρέπει να ρυθμίσουν ακόμη και τα ενήμερα δανεία και όχι μόνο τα «κόκκινα». Μην τιμωρηθεί ακόμα μια φορά ο συνεπής.
Η ρύθμιση αυτή πρέπει να ξεκινήσει μέσα στο 2012 και για τα νοικοκυριά και να περιλαμβάνει περίοδο χάριτος σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού, και «κούρεμα» του κεφαλαίου και των τόκων. Απαραίτητη είναι η ρύθμιση και για περισσότερα από 150.000 που έχουν στεγαστικά σε άλλα νομίσματα και με την πτώση του ευρώ (άνοδος ελβετικού φράγκου π.χ) έχουν καταστραφεί. Στην Ισλανδία σχεδόν διεγράφησαν τέτοιου είδους αδικίες.
Το «κούρεμα», εάν υιοθετηθεί το σχέδιο που προτάθηκε και έχει ως βάση το παράδειγμα της Ισλανδίας, θα είναι της τάξης του 30% στο κεφάλαιο των επιχειρηματικών, στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, πράγμα που σημαίνει ότι δυνητικά θα κοπούν οφειλές ύψους 70 δισ. ευρώ.
Θα είναι σκληρή αδικία το «κούρεμα» των στεγαστικών δανείων που έχουν πάρει οι δημόσιοι υπάλληλοι σε σχέση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα να μείνει μονόπλευρο. Τον ίδιο Αρμαγεδώνα βιώνουμε όλοι. Ας τον αισθανθούν και οι τράπεζες
λαίλαπα των μνημονίων. Η μερική διαγραφή των ιδιωτικών δανείων είναι εκ των ων ουκ άνευ για να επιβιώσει ο Έλληνας που δανείστηκε λελογισμένα αλλά φορολογείται αλόγιστα και χάνει άδικα τη δουλειά και το εισόδημά του.
Μια συντεταγμένη απομόχλευση των στεγαστικών δανείων με διαγραφή χρεών στη βάση βιωσιμότητας της ελληνικής οικογένειας θα μπορούσε να γίνει βασικός κοινωνικός και άμεσος πολιτικός στόχος. Εδώ πρέπει να φανούμε πραγματικά Αγανακτισμένοι. Δακρυγόνα στα γκισέ των τραπεζών είναι λίγο δύσκολο να χρησιμοποιήσουν την ώρα που θα πιέζουμε όλοι ταυτόχρονα.
Γιατί να γίνει θα μου πείτε; Γιατί οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά με τα δύο μνημόνια. Και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.
Το προηγούμενο είναι γνωστό από το 2008. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ισλανδία που προχώρησε σε «κούρεμα» των δανειακών υποχρεώσεων των νοικοκυριών σε ύψος ρεκόρ που ανέρχεται στο 16% του ΑΕΠ της χώρας. Δεν είμαστε ίδια περίπτωση αλλά δεν χρειάζεται να σταθούμε σε αυτό. Ο Βενιζέλος βγαίνει και μας μιλάει για τα 198 ευρώ των Εσθονών και ουδείς απαντά!
Παρόμοιο σχέδιο εξάλλου εφαρμόστηκε και στις ΗΠΑ όπου πριν από λίγες ημέρες η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι 49 από τις 50 Πολιτείες συμφώνησαν με τις πέντε μεγαλύτερες τράπεζες να διαγράψουν μέρος των οφειλών όσων έχουν στεγαστικά δάνεια.
Και προσοχή! η κυβέρνηση και οι τράπεζες θα πρέπει να ρυθμίσουν ακόμη και τα ενήμερα δανεία και όχι μόνο τα «κόκκινα». Μην τιμωρηθεί ακόμα μια φορά ο συνεπής.
Η ρύθμιση αυτή πρέπει να ξεκινήσει μέσα στο 2012 και για τα νοικοκυριά και να περιλαμβάνει περίοδο χάριτος σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού, και «κούρεμα» του κεφαλαίου και των τόκων. Απαραίτητη είναι η ρύθμιση και για περισσότερα από 150.000 που έχουν στεγαστικά σε άλλα νομίσματα και με την πτώση του ευρώ (άνοδος ελβετικού φράγκου π.χ) έχουν καταστραφεί. Στην Ισλανδία σχεδόν διεγράφησαν τέτοιου είδους αδικίες.
Το «κούρεμα», εάν υιοθετηθεί το σχέδιο που προτάθηκε και έχει ως βάση το παράδειγμα της Ισλανδίας, θα είναι της τάξης του 30% στο κεφάλαιο των επιχειρηματικών, στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, πράγμα που σημαίνει ότι δυνητικά θα κοπούν οφειλές ύψους 70 δισ. ευρώ.
Θα είναι σκληρή αδικία το «κούρεμα» των στεγαστικών δανείων που έχουν πάρει οι δημόσιοι υπάλληλοι σε σχέση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα να μείνει μονόπλευρο. Τον ίδιο Αρμαγεδώνα βιώνουμε όλοι. Ας τον αισθανθούν και οι τράπεζες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πρόσθεσε σχόλιο