Το οικολογικό κίνημα, που έδωσε μεγάλες μάχες για να μην αλλάξει σε βάρος της προστασίας των δασών το άρθρο 24 του Συντάγματος, πρέπει να αντιδράσει μπροστά στην αντισυνταγματική επιλογή υποστήριξης των αντιδασικών νόμων. Και η ηγεσία του ΥΠΕΝ (Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας) οφείλει να δρομολογήσει μια πορεία που να εξασφαλίζει τη σωστή σύνταξη των δασικών χαρτών όσον αφορά την ποιότητα και την ορθότητα των στοιχείων τους και τη συντήρηση-ανανέωσή τους στο μέλλον.
Πιο αναλυτικά, το Οικολογικό Δίκτυο υποστηρίζει:
Οι δασικές υπηρεσίες ως υπεύθυνες κρατικές υπηρεσίες είναι οι μόνες ενδεδειγμένες για να αποφασίσουν για τους χάρτες, να τους υποστηρίξουν, να τους συντηρούν και να τους ανανεώνουν και τελικά να λογοδοτήσουν στους πολίτες. Φυσικά θα πρέπει να λογοδοτούν μέσα από μια διαδικασία αξιολόγησης για το έργο τους απέναντι στους πολίτες είτε για την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος είτε για την προστασία της περιουσίας τους.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι δασικοί χάρτες είναι η αποτύπωση των δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων μεγάλων περιοχών, ένας μαζικός δηλαδή χαρακτηρισμός ευρύτερων σε έκταση και διαφορετικών σε ανάγλυφο περιοχών. Οι οριοθετήσεις αφορούν χρονοβόρες διαδικασίες έρευνας και μελέτης όλων των στοιχείων για μια σωστή, δίκαιη και ποιοτική σύνταξη των χαρτών. Τα χαρακτηριστικά στοιχεία που ερευνούν οι μελετητές διαφοροποιούνται ανά περιοχή, παρόλα αυτά σχεδόν παντού ο άνθρωπος στη μακρόχρονη ιστορία του έχει αφήσει τα αποτυπώματα του.
Καθώς η γεωργία στην Ελλάδα υφίσταται για χιλιετίες ως έκφραση του αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση, άλλοτε οι περιοχές εγκαταλείπονταν και άλλοτε, όταν αυξάνονταν οι ανάγκες, επανερχόντουσαν έχοντας εξαντλήσει κάθε θέση που ακόμα και οριακά τους έδινε κάποια ελάχιστη παραγωγή. Σχεδόν πάντα οι χρήσεις αφήνουν τα ίχνη τους. Κυρίως ξερολιθιές, λιβάδια με γεωμετρικό σχήμα, είναι στοιχεία της γεωργικής χρήσης, τα οποία όμως δεν είναι πάντοτε σαφή. Π.χ. ξερολιθιές ελάχιστα διακριτές, οι οποίες ανάγονται στη βυζαντινή εποχή και σήμερα είναι γυμνά βοσκοτόπια. Επίσης, οι μικρές εκτάσεις-ιδιοκτησίες χωρίς τοπογραφικά και αποδεικτικά έγγραφα, χωρίς πρόσβαση με δρόμους και συχνά αδέσποτα γεωτεμάχια, που όμως μια σωστή κρατική μέριμνα οφείλει να σώσει από τους "αετονύχηδες".
Η οριοθέτηση των δασών και η ολοκληρωμένη διαχείριση του περιβάλλοντος των δασικών χαρτών θα πρέπει να λάβει υπόψη της όλα τα στοιχεία του τοπίου, τις ξερολιθιές, τα μεμονωμένα δέντρα, τους φυτοφράχτες και πιθανόν και άλλα στοιχεία. Μιλάμε για περιοχές-μωσαϊκά που θα πρέπει να εξετάζονται με προσοχή και να αποτυπώνονται με ακρίβεια. Έτσι μόνο η ορθολογική οριοθέτηση και ολοκλήρωση των χαρτών με τρόπο που να αμβλύνει το αίσθημα της αδικίας σε ιδιοκτήτες και να προστατέψει τα μοναδικά τοπία της χώρας μας μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμη λύση.
Η ολοκλήρωση των δασικών χαρτών περιπλέκεται περισσότερο με τις υπουργικές αποφάσεις ΦΕΚ Β 2860/2015, με τις οποίες εφαρμόζονται οι δασοκτόνες τροπολογίες του άρθρου 47 του ν. 998/79 που νομιμοποιούν τις καταπατήσεις δασών για γεωργική χρήση. Άλλη μια πρωτοτυπία της χώρας μας, είναι η εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας χρήσεων γης, οι δασικές εκτάσεις που πλέον καλλιεργούνται γεωργικά, πρόκειται κυρίως για καταπατημένες δασικές εκτάσεις που εκχερσώθηκαν έως το 2007, οι εκτάσεις αυτές εξακολουθούν (προφανώς λόγω προστασίας από το σύνταγμα) να λέγονται δασικές, και απαγορεύεται η δόμηση (βλέπε άρθρο 47 του Ν.998/79 όπως το έχουν καταντήσει σήμερα). Με λίγα λόγια βαφτίζουμε το κρέας ψάρι.
Μια βιαστική διαδικασία, όπως αυτή που προωθεί σήμερα το ΥΠΕΝ, θα καταλήξει με πολλά λάθη, που αναγκαστικά θα διορθώνονται, με αποτέλεσμα να κοστίσει περισσότερο και να αργοπορήσει ακόμα περισσότερο, με κίνδυνο να καταλήξουν οι χάρτες σε συρτάρια και να χαθούν, όπως έχει συμβεί με τις αποτυχημένες προσπάθειες των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε την αντισυνταγματική αλλαγή που επιχειρείται με την υποστήριξη των αντιδασικών νόμων και τη σαφώς ελλειμματική στάση για την προστασία των δασών χωρίς δασικούς χάρτες.
Τα Δασαρχεία δεν έχουν αρμοδιότητες στην σύνταξης των δασικών χαρτών, αρμοδιότητα έχουν μόνο οι Δ/νσεις, υπάρχει όμως η απαίτηση της διοίκησης να εγκρίνονται οι χάρτες « fast -track»από το δασάρχη, σύστημα που τελικά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Παρόλα αυτά μερικές φορές τα Δασαρχεία προσπαθούν να καλύψουν το πρόβλημα εκδίδοντας Πράξεις Χαρακτηρισμού για μεγάλες ευρύτερες περιοχές, στην ουσία αποτελούν μιας άτυπης μορφής δασικό χάρτη. Οι δασικοί χάρτες και πράξεις χαρακτηρισμού είναι παρεμφερείς διαδικασίες, και τα δύο οριοθετούν το δάσος, ενώ έχουν όμοιους κανόνες δημοσιότητας. Μια τέτοια πράξη εκδόθηκε μόλις πρόσφατα για την περιοχή μας και αφορά 32.000 στρέμματα στου Αγροκτήματος Μάνδρας του Δήμου Αβδήρων, μπορείτε να αναζητήσετε περισσότερα στοιχεία, όπως έγγραφο πράξης με τους πίνακες τμημάτων , τα διαγράμματα σε κλίμακες 1/5000 και 1/10000 σε αεροφωτογραφικά υπόβαθρα, στη σελίδα http://dp.ypeka.gr/ με ΑΔΑ: ΩΔ8ΑΟΡ1Υ-ΧΗΖ
και
https://drive.google.com/…/0BwewkbfWUSUoQVg0cWZEa2F5Y…/view…
Οι δασικές υπηρεσίες ως υπεύθυνες κρατικές υπηρεσίες είναι οι μόνες ενδεδειγμένες για να αποφασίσουν για τους χάρτες, να τους υποστηρίξουν, να τους συντηρούν και να τους ανανεώνουν και τελικά να λογοδοτήσουν στους πολίτες. Φυσικά θα πρέπει να λογοδοτούν μέσα από μια διαδικασία αξιολόγησης για το έργο τους απέναντι στους πολίτες είτε για την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος είτε για την προστασία της περιουσίας τους.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι δασικοί χάρτες είναι η αποτύπωση των δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων μεγάλων περιοχών, ένας μαζικός δηλαδή χαρακτηρισμός ευρύτερων σε έκταση και διαφορετικών σε ανάγλυφο περιοχών. Οι οριοθετήσεις αφορούν χρονοβόρες διαδικασίες έρευνας και μελέτης όλων των στοιχείων για μια σωστή, δίκαιη και ποιοτική σύνταξη των χαρτών. Τα χαρακτηριστικά στοιχεία που ερευνούν οι μελετητές διαφοροποιούνται ανά περιοχή, παρόλα αυτά σχεδόν παντού ο άνθρωπος στη μακρόχρονη ιστορία του έχει αφήσει τα αποτυπώματα του.
Καθώς η γεωργία στην Ελλάδα υφίσταται για χιλιετίες ως έκφραση του αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση, άλλοτε οι περιοχές εγκαταλείπονταν και άλλοτε, όταν αυξάνονταν οι ανάγκες, επανερχόντουσαν έχοντας εξαντλήσει κάθε θέση που ακόμα και οριακά τους έδινε κάποια ελάχιστη παραγωγή. Σχεδόν πάντα οι χρήσεις αφήνουν τα ίχνη τους. Κυρίως ξερολιθιές, λιβάδια με γεωμετρικό σχήμα, είναι στοιχεία της γεωργικής χρήσης, τα οποία όμως δεν είναι πάντοτε σαφή. Π.χ. ξερολιθιές ελάχιστα διακριτές, οι οποίες ανάγονται στη βυζαντινή εποχή και σήμερα είναι γυμνά βοσκοτόπια. Επίσης, οι μικρές εκτάσεις-ιδιοκτησίες χωρίς τοπογραφικά και αποδεικτικά έγγραφα, χωρίς πρόσβαση με δρόμους και συχνά αδέσποτα γεωτεμάχια, που όμως μια σωστή κρατική μέριμνα οφείλει να σώσει από τους "αετονύχηδες".
Η οριοθέτηση των δασών και η ολοκληρωμένη διαχείριση του περιβάλλοντος των δασικών χαρτών θα πρέπει να λάβει υπόψη της όλα τα στοιχεία του τοπίου, τις ξερολιθιές, τα μεμονωμένα δέντρα, τους φυτοφράχτες και πιθανόν και άλλα στοιχεία. Μιλάμε για περιοχές-μωσαϊκά που θα πρέπει να εξετάζονται με προσοχή και να αποτυπώνονται με ακρίβεια. Έτσι μόνο η ορθολογική οριοθέτηση και ολοκλήρωση των χαρτών με τρόπο που να αμβλύνει το αίσθημα της αδικίας σε ιδιοκτήτες και να προστατέψει τα μοναδικά τοπία της χώρας μας μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμη λύση.
Η ολοκλήρωση των δασικών χαρτών περιπλέκεται περισσότερο με τις υπουργικές αποφάσεις ΦΕΚ Β 2860/2015, με τις οποίες εφαρμόζονται οι δασοκτόνες τροπολογίες του άρθρου 47 του ν. 998/79 που νομιμοποιούν τις καταπατήσεις δασών για γεωργική χρήση. Άλλη μια πρωτοτυπία της χώρας μας, είναι η εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας χρήσεων γης, οι δασικές εκτάσεις που πλέον καλλιεργούνται γεωργικά, πρόκειται κυρίως για καταπατημένες δασικές εκτάσεις που εκχερσώθηκαν έως το 2007, οι εκτάσεις αυτές εξακολουθούν (προφανώς λόγω προστασίας από το σύνταγμα) να λέγονται δασικές, και απαγορεύεται η δόμηση (βλέπε άρθρο 47 του Ν.998/79 όπως το έχουν καταντήσει σήμερα). Με λίγα λόγια βαφτίζουμε το κρέας ψάρι.
Μια βιαστική διαδικασία, όπως αυτή που προωθεί σήμερα το ΥΠΕΝ, θα καταλήξει με πολλά λάθη, που αναγκαστικά θα διορθώνονται, με αποτέλεσμα να κοστίσει περισσότερο και να αργοπορήσει ακόμα περισσότερο, με κίνδυνο να καταλήξουν οι χάρτες σε συρτάρια και να χαθούν, όπως έχει συμβεί με τις αποτυχημένες προσπάθειες των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε την αντισυνταγματική αλλαγή που επιχειρείται με την υποστήριξη των αντιδασικών νόμων και τη σαφώς ελλειμματική στάση για την προστασία των δασών χωρίς δασικούς χάρτες.
Τα Δασαρχεία δεν έχουν αρμοδιότητες στην σύνταξης των δασικών χαρτών, αρμοδιότητα έχουν μόνο οι Δ/νσεις, υπάρχει όμως η απαίτηση της διοίκησης να εγκρίνονται οι χάρτες « fast -track»από το δασάρχη, σύστημα που τελικά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Παρόλα αυτά μερικές φορές τα Δασαρχεία προσπαθούν να καλύψουν το πρόβλημα εκδίδοντας Πράξεις Χαρακτηρισμού για μεγάλες ευρύτερες περιοχές, στην ουσία αποτελούν μιας άτυπης μορφής δασικό χάρτη. Οι δασικοί χάρτες και πράξεις χαρακτηρισμού είναι παρεμφερείς διαδικασίες, και τα δύο οριοθετούν το δάσος, ενώ έχουν όμοιους κανόνες δημοσιότητας. Μια τέτοια πράξη εκδόθηκε μόλις πρόσφατα για την περιοχή μας και αφορά 32.000 στρέμματα στου Αγροκτήματος Μάνδρας του Δήμου Αβδήρων, μπορείτε να αναζητήσετε περισσότερα στοιχεία, όπως έγγραφο πράξης με τους πίνακες τμημάτων , τα διαγράμματα σε κλίμακες 1/5000 και 1/10000 σε αεροφωτογραφικά υπόβαθρα, στη σελίδα http://dp.ypeka.gr/ με ΑΔΑ: ΩΔ8ΑΟΡ1Υ-ΧΗΖ
και
https://drive.google.com/…/0BwewkbfWUSUoQVg0cWZEa2F5Y…/view…
Οικολογικό Δίκτυο Ξάνθης
